सकयल दिल्ल्या दर एका प्रश्नाच्यो जापो एका – एका वाक्यांत बरयात.
1. वाडयावयले भुरगें कवितेंतल्या आवयक कितें म्हणटात ?
जाप: वाडयावयले भुरगें कवितेंतल्या आवयक ‘माई’ म्हणटात.
2. कवितेंतलो खंयचो गूण तुमकां चड आवडटा ?
जाप: आवय मुठभर आशिल्ले जेवण – खाण दुस-यांक बोठभरून दिता हो कवितेंतलो गूण म्हाका चड आवडलो.
इ) सकयल दिल्ल्या दर एका प्रश्नाच्यो जापो दोन – तीन वाक्यांत बरयात.
1. आवयचे खंयचे गूण कवयित्रीन गायल्यात ?
जाप: कवियत्रीन अशें जायते आवयचे गूण गायल्यात, आपल्या कडेन मूठभर आसल्यार बोटभर दुस-यांक दिता. घरामुखावयलो कोयर आपलो वा शेजारीचो हांची पर्वा करिनासतना ती सारन मारता. केन्नाच आपल्याकडेन कांय ना अशें सांगपी ना म्हजी आवय. म्हणून वाडयावयले भुरगें तिका ‘माई’ म्हणटात.
2. मूठभर आसल्यार बोटभर दिवप हांचो अर्थ कितें ?
जाप: मूठभर आसल्यार बोटभर दिवप म्हळ्यार आपल्याकडेन कमी आसून सुद्दां दुस-यांक तातूतलें दिवप. अशी आमची आवय आपूण उपाशी रावून सदांच दुस-यांक दिता.
उ) रित्यो सुवाती भरात.
1. मुठभर आसा तातुतलें
………. तुकां घे
2. आसा म्हणटल्यागेर सदांच ………
जापो: 1. बोटभर 2. घसघसो