प्र. 1 सकयल दिल्ल्या दरेका प्रस्नाची जाप एका वाक्यांत बरयातः
1. आमी खंय नाचुंया गावंया अशें कवी भेंब्रे म्हणटा?
जाप: राती वेळार जेन्ना चान्नें पडटा तेन्ना माडाचे सावळेंत शेणान सारयल्ल्या सोबीत मांडार हातांत हांत घालून आमी घुमटांच्या तालार नाचुया आनी गावया अशें कवी भेंब्रें म्हणटा.
2. चंद्रची शितळ किरणां माथ्यार घेवन आमी कितें करचें?
जाप:चंद्रची शितळ किरणां माथ्यार घेवन आमी फुलांच्या वांगडा वाऱ्याच्या ल्हारार धोलुया आनी शेवण्यांक आमच्या सुरार गितां गावंक लावया.
3. कवीक खोशेचे रोंपले खंय रोवचे शें दिसता ?
जाप: पोरसांत आनी मळ्यांत कवीक खोशेचे रोंपले रोवचे शें दिसता.
4. सवण्यांचीं भिरीं भोंवर मारीत कितें करतलीं ?
जाप: सवण्यांचीं भिरीं भोंवर मारीत आमचीं शेंता भाटां राखतलीं.
5. आमी कोणासारके तळ्यांत पेवंया म्हूण कवी सांगता ?
जाप:आमी हांयसाच्यो जोडयो जश्यो तळ्यांत पेवंतात तशे आमी पेंवया अशें कवी सांगता.
प्र. 2 सकयल दिल्ल्या दर एका प्रस्नाची जाप दोन – दोन वाक्यांनी बरयातः
1. ‘चान्न्याचे राती’ हे कवितेंत कवी केन्ना आनी कशेतरेन नाचूंया गावंया म्हणटा?
जाप: चान्नें जेन्ना माडांचेर पडटा तेन्ना माडांच्यो सावळ्यो सारयल्ल्या मांडार पडटात. ह्या वेळार घुमटां वाजयत हातांत हात घालून आमी सगले गोंयकार नाचुयी आनी गावया अशें ‘चान्न्याचे राती’ हे कवितेंत कवी म्हणटा.
2. फांत्या पारार कवी संवसार कशे तरेंन जागोवंक सोदता ?
जाप: फांत्या पारार मळबावरी विशाल नदरेन जिणेची सपनां पळोवपाची तशेंच हांयसाचे जोडयेवरी खोशेन जगपाची जिविताची रीत. कवी संवसाराक शिकोवंक सोदता. हेच तरेन माणसुकेचें गीत गावन फांत्या पारार कवी संवसारांक जागोवंक सोदता.
3. ‘चान्न्याचे राती’ हे कवितेंतल्यो खंयच्यो वळी तुमकां आवडल्यो त्यो कारणासयत बरयात?
जाप: म्हाका चान्न्याचे रातीं हें कवितेंतल्यो अखेरच्यो वळी आवडल्यो कारण हें वळीत कवी म्हणटा, आमी जिणेचीं सपनां मळबाच्या दोळ्यांत पळोवया आनी हांयसांचीं जोडी कशीं तळ्यात पेंवया. ही कल्पनाच सुंदर. कवी फुडे म्हणटा, जिविताची रीत सांबाळून, म्हणजे शिस्तीन रावून, आनी तरी , माणसुकेचे गीत रातभर गावन संवसार फात्यामेरेन जागोवया. एके वटेन रीत सांबाळप आनी दुसरे वटेन गीत गावप हो जिवनाचो समतोल आमी राखूंक जाय ही सोबीत संकल्पना म्हाका खूब मानवली.
4. ‘उतरां मोगाची शिपया पिकाळ शेतांत’ हें वळीचो अर्थ स्पश्ट करात.
जाप: आमी शेतांत जर मोगाचीं उतरां शिंपडायत गेला जाल्यार मळ्यांत खोशेचे रोंपले निर्माण जातले. देखून, आमी सगलेकडेन मोग शिंपडायत वचचें अशें कवी म्हणटा.